Amerikan-Çin münasebetlerindeki buzların erimeye başlaması, Çin bakımından ilk meyvasını vermekte gecikmedi. Birleşmiş Milletler Genel Kurulu, Arnavutluk ve diğer 20 ülkenin teklifi üzerine, 25 Ekim 1971 de, 35 aleyhte ve 17 çekimser oya karşı, 76 oyla (Türkiye de dahil) kabul ettiği bir kararla, Çin Halk Cumhuriyetini Birleşmiş Milletler üyeliğine kabul ediyor ve buna karşılık Milliyetçi Çin’i (Taiwan) de üyelikten çıkarıyordu. Amerika, Çin Halk Cumhuriyeti’nin üyeliğini “Amerikan politikasına uygun” bir hadise olarak yorumlarken, Milliyetçi Çin’le Birleşmiş Milletlerden çıkarılmasını tepkiyle karşıladı. Amerika Milliyetçi Çin’i feda etmek niyetinde değildi. Çünkü, “Taiwan”, her şeye rağmen, bir koz olarak elde tutulmalıydı.

Çin-Rusya ilişkilerine bakıldığında, Soğuk Savaş’ın bitimi ile 1992 yılında bu iki ülke, iki ilişkilerinin temelini atacak ortak bir deklarasyon yayınlamışlardır. 1996 yılında da ilişkilerinde yeni bir dönem açacak stratejik ortaklık antlaşmasını imzaladı. Bu gelişmeyi takiben 1999 yılına kadar aralarındaki tüm sınır sorunlarını çözmeyi başardılar. 2001 yılında da Dostluk, Komşuluk ve İşbirliği Antlaşması’nı imzaladılar. Çin Dış İşleri Sözcüsü, “bu antlaşmanın iki halkın karşılıklı dostluk kurma isteğinin bir sonucu olduğunu, Çin-Rus ilişkilerindeki böylesi bir gelişmenin sadece iki ülke halkı için değil, barışın ve düzenin korunması, bölgesel ve global anlamda gelişmenin sağlanması için de önemli olduğunu vurgulamıştır.”(12) Rusya, Halk Cumhuriyeti hükümetinin Çin’deki tek meşru hükümet olduğunu, Çin topraklarının bir parçası olan Tayvan ile hiçbir resmi ilişki geliştirmeyeceğini, aynı şekilde Tibet’in de Çin topraklarının bir parçası olduğunu belirtmiştir. Buna karşılık Çin de Rusya’yı ayrılıkçı Çeçen hareketine karşı desteklediğini ve terörle mücadelede konusunda işbirliği yapacağını açıklamıştır.