DÜNYADA YAŞAM DENGESİNİ BOZAN İNSAN VE İNSANIN DENGESİNİ BOZAN PARA

Tabiat doğal tenge kuralıdır.. birleşik kaplardaki suyun tengesi gibi hareketlerini eşitlemek için oluşturur, canlılar da bu hareketlere uyum içersinde var olmayı sürdürürler…

İnsanlar dünya canlılarının en akıllısı olarak tanımlanır… gerçekten de insanları yaptıkları araçlar ile duyusal ve işlevsel alanlarını oldukça genişletmişlerdir.
İnsanların yaptıkları hareketleri tenge oluşturacak testlerden geçirmedikleri ve yeni çalışmaların nefis- ihtiyacın dışındaki istekleri sebebiyle aşırı birikim yaptıkları ve bunu yapar iken insani değerleri yok ettiği görülür. İnsanlardan başka canlıların böyle hareketleri görülmez.

İnsanlığın öncül sosyal hareketlerinde inanç ve paylaşım vardır, bu hareket zaman içersinde farklı ihtiyaçların değişimi ile ticaretin öncül hareketlerini oluşturmuştur.. icançlar sosyal yöneticidirler, insanların yaptığı en büyük eserler inanç eserleridir.

zaman içersinde insanlar malın karşılığı mal yerine sabit değerler oluşturulmuştur, mallar bu sabit değerler ile değiştirilip birikimler oluşturulmuş ve istenildiğinde birikimler mal alımında kullanılmıştır, bu ticari buluş ticaretin meslek haline gelmesini oluşturmuştur.

Ticaret mesleği yapan tüccarlar malları üreticiden alıp tüketiciye ulaştırarak üreticilerin pazar aramadan üretmesini ve tüketicilerinde arayış yapmadan tüketme imkanını oluşturmuştur, bu sayede üretimler hem çoğalmış hem de çeşitlenmiştir, özellikle coğrafya ve kültüre bağlı üretimler daha geniş coğrafyadaki kültürlere taşınan elçi haline gelmiştir, bu sayede sadece mallar taşınmamış kültürler, diller de taşınmıştır..

Günümüzde inaçlar değerini kaybetmiş ve ticaret insanların en kar eden işi, para da yöneten olmuştur.. bilim teknoloji üretimleri ile genişleyen ticaret ve para hakim yönetici olmuştur.

İnsanlar atrık sadece paraya inanmaktadır, para insanlara mutluluk verir, çünkü para ile her istediklerine sahip olabilirler…
işte tam da burada bir döngü başlar…
İhtiyaç bilimciler insanlara ihtiyaç çeşidi oluşturur, bu ihtiyaçlar sürekli yenilenir, yenilenen ihtiyaçlara sürekli para sağlanır ve insanlar sadece para için savaşırlar… ve hatta ölürler…

Artık para inancın ve sosyal yaşamın yöneticisidir.
.
.
.
.
.
.
.
.