Ozanların hür sesi Ozan Arif Şirin 1949-2019

Arif Şirin veya Ozan Arif (d. 10 Haziran 1949; Alucra, Giresun, ö. 13 Şubat 2019; Samsun), Türk öğretmen, halk ozanı, şair, şarkı sözü yazarı ve bestekâr.

Ozan Arif, Konya Aşıklar Bayramı‘nda 1976, 1977 ve 1978 yıllarında her dalda altın madalya kazanmıştır.

Cenazesine 17 bin kişi katılmıştır, bu halkın sevgi gösterisidir.

Alucra’nın Yükselen köyünde doğdu. Babasının memuriyeti nedeniyle ilk ve ortaokulu Samsun’da tamamladı. 1970’te başladığı öğretmenliği 1979 yılına kadar sürdürdü. 24 Eylül 1980, 5 Kasım 1991 tarihleri arasında Almanya’da yaşadı.
.

Ozan Arif Şirin çok büyük halk kitlesi tarafından sevilmiş bir insandır.
.


.
Ozanlar halkın hür sesidir, halkının dışında hiçbir yönetime bağlı değildirler, ozanlar halkın dillendiremediğini dillendirirler, Türk kültüründe ozanların yeri ayrıdır, ozanlar bilge ses olarak vardır, onlar tezenedir, onlar Türk kültürünün sesidir, seslenirler.
Ozanlar Türk kültüründe halkın temsilcisi özelliğindedir, bu sebepten Türk toplum yöneticileri ozanlara hoşgörü ile davranır.
.
Türk kültür tarihinde ozanların yargılandığı görülmemiştir.
.


.

Şarkı Sözleri
Burası Türkiye bizde Türk’üz Türk
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
Bu toprakta doğduk burda büyüdük
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
1071 Malazgirt’den bir gedik
Açıp girdik bu toprağa yurt dedik
Bedel ise… bedelini ödedik
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
Türkiye’ye neden Türkiye denmiş?
Bu isim bu yurda gökten mi inmiş?
Demekki ap açık bedel ödenmiş!
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
Bedeli sayısız şehit olmuş can
Bedeli bayrağı al eyleyen kan
Ne isterse verdik bizden bu vatan!
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
Lazda benim Çerkezde ben Kürtde ben!
Bunlar aza, bunlar el kol Türk beden
Ağzı olan konuşmasın bilmeden
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
Mülayım bulupda Türkdeki huyu
Kuyu kazmasınlar ardından kuyu
Kabarmasın Türk’ün ayranı suyu
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
Kimse şaşırmasın şaşmasın
Bağrında barınan yılanlaşmasın
Türkiyede Türk’ün sabrı taşmasın
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
Burakın yılanı, en küçük böcek
Bu toprakta yaşıyorsa bilecek
Türkiye Türklerin yurdu diyecek
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
Ey Arif bazısı demiyor ama
Der gardaş dert etme hiç düşme gama
Seve seve dedirtiriz adama
Bu memleket bizim, bu vatan bizim!
.

.

.
Sen bilmezsin şunu güzel sevgili;
Gözlerin Türk gözü, gülüşün Turan
Tarumar edersin fakir, sefili
Gözlerin Türk gözü, gülüşün Turan
Belki sen bir dansın murdar kolunda
Belki de; hayatın geçim yolunda
Bir mübarek kan var o damarında
Gözlerin Türk gözü, gülüşün Turan
Senin özün duru, alının aktır
O nur yemyeşil sancak olacaktır!
Bu nurla cihanın fetihi haktır
Gözlerin Türk gözü, gülüşün Turan
Sen bilmezsin; sende cevher-i irem
Senin himmetindir benim tek çarem
Sendeki ilhama parlar her parem
Gözlerin Türk gözü, gülüşün Turan
Gözlerin Türk gözü; yakar kor gibi,
Sen ki, Turan elin mutlak sahibi
Sen ki; dünya, yıldız, ayın talibi
Gözlerin Türk gözü, gülüşün Turan
Ey güzel sevgili; sen belki avam
Seninle kutsaldır, dağ, taşım, havam
Nükredit der ‘Allah davası davam’
Gözlerin Türk gözü, gülüşün Turan
.
.
.

Hakkında Türk Bilimi