ANA, ANAÇ, ANADİL VE KUTSAL KÜLTÜR SANDIKLARI

Ana; anatomiyi var eden, sürekli varlık sahipleneni.
Anaç; üreme-çoğalma işlemini oluşturan.

Dillere “ANADİL” denir çünkü insana dili anası öğretir, ana sahiplenici, taşıyıcı ve koruyucudur.

Kutsal kültür taşıyıcı çeyiz sandıkları, bu sandıklar kültür taşıyıcılarıdır, ailede kız doğduğunda hemen çeyiz birikimi başlatılır, kızın soyuna ait kültür örnekleri bir sandığa konur, kız gelin olduğunda çeyiz denen kültür örneklerini yanında götürür, yeni ailesinde doğacak kız çocuklarına bu örnekleri çoğaltır ve onun çeyiz sandığını hazırlar, bu sayede kültür hiç kayıp olmadan analar tarafından taşınmış olur.

Kazak Türk gelin çeyizi, Kazak Türklerinin tamgaları ile işlenmiş örgüler, sandıktan çıkarılıp sergileniyor, gelin ana  kültürünü gelin olacağı yeni ailesine taşıyacak.

Azerbaycan “hayat ağacı” tamgalı gelin çeyizi halısı.

Dişilerin yaşam doğasında varlığı korumak ve üretmek sahipliği vardır, bu sayede hem nesiller hem de kültürleri ana sayesinde süreklilik oluşturur.

Bazı toplumlar “anaerkil” toplum olarak ailenin tüm yetkisini dişinin oluşturduğu toplum olurlar, özellikle denizci toplumlar, savaşçı toplumlar ve ülkelerarası ticaret yapan toplumlarda anaerkil yaşam vardır.
Hayvancılık ve tarım toplumları ataerkil toplumlardır.
.
.
.
.
.

TURANLAR VE AVRUPA’NIN “RUNİK YAZILI KUTSAL EMANET SANDIKLARI”

.