“Teñin Tapsan, Tegin Ber” (Dengini Bulursan, Bedava Ver)

Değerli okurlar. Konu başlığında vurguladığım nakil sözden belki Başlık Parası akla gelebilir. Oysa aşağıdaki makalemde israftan bahsediyorum.

Türkiye Kazak Türkleri 250 yıl once Kazakistandan Doğu Türkistan’a ve sonra 60 yıl önce Türkiye’ye gelmişlerdir. 60 yıl öncesinde düğünlerde sayısız at, deve, koyun kesilerek düğün yemekleri verilirdi. Bunun etkisinden dolayı Türkiye’ye gelince de toplumumuzun nüfusuna göre yine çok fazla koyunlar kesilirdi ve düğün ziyafetleri gerçekleşirdi.

Kimimiz kırsal yerlerde, kimilerimiz kentlerde yaşasak ta zamanın şartlarına göre bu masrafların altından rahatça kalkabiliyorduk.

Evlilik düğünlerimiz her iki tarafta sürekli tekrarlanan ziyafetlerden ibarettir. Temel yemekli düğünlerden hariç akşam yemeklerinde de kesilen koyunlar, düğün sonrasında akrabaların davetleri ve hep ziyafet, ziyafet… (Cenazede verilen tasadduk yemeklerinin de düğün masraflarından geri kalır yanı yoktur.)

Bundan 30 yıl önce dünürlerin bir günkü düğününde en az 10 koyun kesilirken, iade-i ziyafetlerle beraber yapılan bütün düğünler boyunca toplam 40 koyun kesilirdi dersem abartmış olmam.

Son yıllarda ekonomik şartlara göre her iki taraftan kesilen koyunlar yine de 15-20’ye varır.

Düğünlerimizin temel masrafı sadece bu koyun fiyatlarından ibaret değildir. Karşılıklı hediyeleşmeler, çay sofralarındaki envai çeşit taamlar ve daha neler-neler…

Bunları günümüzde indirgemeye çalışmamız gerekirken eskilerde olmayan yeni adetler eklenmekte ve israfa dönüşmektedir.

Oysa bir düğünde yapılan masraflarla, bir çift daha evlendirilebilir.

Sakın ha! Sosyal intihara sürüklenip gitmeyelim.