Divân-ı Lügati’t-Türk’te; Tawgaç: Maçin’in adıdır. Burası Çin’den dört ay uzaktadır. Çin, aslında üç bölüktür: Birincisi, Yukarı Çin’dir ki, doğudadır; buna “Tawgaç” derler. İkincisi, Orta Çin’dir; burası, “Xıtay” adını alır. Üçüncüsü, Aşağı Çin’dir, “Barxan” adı verilir; bu, Kaşgar’dadır. Lâkin, şimdi “Maçin”, “Tawgaç” diye tanınmıştır. “Xıtay” ülkesine de “Çin” denilmiştir.

Theophylactos Simocatta göre Çin’in bir kısmına (Tavγάσг = Tabgaç = Wei hanedanı) ve Movкρί bir parçasıdır.

Göktürklerin Orhun bölgesine diktikleri bengü taşlarda Çin adı yerine kullanılan “Tabgaç” sözcüğü, gerçekte 4. yüzyılda Kuzey Çin’de etkili bir politika ile sivrilen Tabgaç devletinin adından yadigardı.

Orhun Yazıtlarında ismi   olarak yazılmıştır ve pek çok yerde geçmektedir,çoğu çevirilerde çin devleti veya çinli halk manasında kullanılmıştır. Bilge Tonyukuk 1. taş, 1. yüz, (Batı yüzü) 7. dizi’de şöyle yazılmıştır;

“Bilge Tonyukuk ben özüm tabgaç iliñe kılındım türk bodun tabgaçka körür erdi.” (Ben Bilge Tonyukuk. Kendim Tabgaç  ilinde doğdum. Türk bodunu Tabgaç’e bağlı idi.)

“Tawgaç, (Tabgaç, Tavgaç)” adı 鮮卑; Xiānbēi, yani Sibir kabileleri içerisindeki “Tuo-ba” (拓跋) veya “Tuo-ba Shi” (拓跋氏) diye bilinen kabile adından gelmedir. Tuo-ba kabile konferderasyonunda Hun, Dingling, Kırgız, Jujuan, Wuhuan ve doğu Siyanpileri gibi 31 kabile bulunuyordu .

Tuo-ba’lar (拓跋) Kuzey Wei Hanedanlığı (M. Ö. 386 – 534) nı kurarak Çin’i aşağı yukarı 150 sene hakimiyeti altında tutmuştur. Dolayısıyla batıdaki kavimler Çin’i “Tabgaç” (Taughast) adıyla anmışlardır. Orhun Yazıtları’nda da görülen “Tabgaç” adı Orta Asya’da Çağatay dönemine kadar kullanılmaya devam etmiştir .

Çinliler (Hanlar) ne “Qin”, “Çin” adını, ne “Kıtay” adını, ne de “Tabgaç, Tawgaç” adını benimsemişlerdir. Onlar kendi ülkeleri için eskiden beri “Zhong-guo” (中國), kendileri için de “Xia” (夏), “Han” (漢), “Han-ren” (漢人), “Han-zu” (漢族), “Hua-xia” (華夏) terimlerini kullanmışlardır. Yalnız ilginç olan şudur ki, “Tabgaç (Tawgaç)” adı Tang (T’ang) Hanedanlığı (唐朝) için de kullanılmıştır. Mesela Singku Seli Tutung “Hsüan-tsang (Xuan-zang)’ın Biyografisi”nde Çince 唐朝 (Táng Cháo: “Tang (T’ang) Hanedanlığı”)yı “t(a)vgač” diye tercüme etmektedir:

“il-lig barca t(a)vgač ilingä kirdi” (Devletlerin hepsi Tang Hanedanlığı’na girdiler) .

“ymä kutlug ulug t(a)vgač elin[tä]” (ve kutlu büyük tawgaç elinde (ilinde)) .

Göktürk Kağanlığı döneminden çok sonralara kadar Çin adı yerine bu sözcüğü kullanmayı sürdürdüler. Çin kaynaklarının Topa diye zikrettiği Tabgaçların adı, Kaşgarlı Mahmut tarafından “ulu, saygıdeğer” diye açıklanmıştır ki yaşadığı dönemde Türkistan coğrafyasına egemen olan Karahanlı hükümdarlarınca “tafgaç, tamgaç” şeklinde unvan olarak kullanılmaktaydı. Modern Köken bilimsel araştırmalarda ise L. Bazin değişik bir yorum getirmiş: Türkçe tab+gaç = (mala, mülke) sahip, malik. Kaşgarlı Mahmut’un Türklüğünü iddia ettiği Tabgaçlar, Çin kaynaklarına göre de Hiung-nu’lardan bir bölüktür ve Motun (Mete)’u eski Toba hükümdarı sayarlar. Çin kaynaklarından saptanan bazı etnografik ve dilsel bulgular da, onların Türklüklerine ilişkin ipuçları vermektedir. Örnek sunmak gerekirse, kurt ve göç efsanelerinin varlığı; mağara, dağ ve orman kültleri (Tengricilik); dillerinde tespit edilen bitegçin (bitikçi, kâtip), kapukçın (kapıcı,hacip?), atlaçın (atlı, süvari), korakçın (koruyucu,muhafız alayı), aşçın (aşçı), törü (yasa, töre), il (devlet) gibi sözcükler mevcuttu.

Ancak siyasal erki elinde tutan Türk zümresinin yanında yönetimleri altında pekçok Moğol kabilesinin olduğu da bir gerçektir. Bu konuda kafası karışık olan ünlü sinelog Eberhard bir kitabında kabilelerin yarısından fazlasını Moğol kökenli gösterirken, başka bir araştırmasında yüzdelik sunacak kadar kesin fakat ters bilgi veriyor: %60’ı Türk, %35’i Moğol; %2 Tunguz ve bir Hint-Avrupalı kabile (Kabile oranlarıyla ilişkili bu bilgiler, asla nüfusun kesin yoğunluğunu vermez).