Osmanlı’da göçler

 

İÇ DIŞ HAREKETLER

1 Ocak 1860
NOGAY GÖÇÜ
Kırım Tatarlarının askerî gücünün bir kısmını asırlar boyunca Nogaylar oluşturmuştur. Nogay Han’ın ölümünden (1299) sonra başlamak üzere çeşitli dönemlerde de göç vermiştir. Bu göçlerin en büyüğü, Osmanlı-Rus Savaşından sonra 1860 yılında 180 bin Nogay’ın göç etmesidir.

1 Aralık 1866
ÇERKEZ GÖÇÜ
Çerkes göçleri Kırım Savaşı’ndan sonra başlamış ve 1862-1865 yılları arasında yoğunlaşmıştır .
Çerkesler Osmanlı Devleti tarafından Rumeli’ye, Anadolu’ya ve Ortadoğu’ya yerleştirilmişlerdir.
Çerkeslerin 1864-1865 yıllarında Rumeli’de iskân edildiği yerlerden birisi de Kosova’dır.

1 Ocak 1783
KIRIM TATAR GÖÇÜ
1783’te Kırım Hanlığı’nın Rusya tarafından ilhak edilmesiyle birlikte Osmanlı Devleti’ne zorunlu göçe tabi tutulmuşlar ve Kırım halkı ile Kırım Hanları Osmanlı topraklarına göç etmiştir.

1 Ocak 1566
BALKANLARA KARAMAN GÖÇÜ
Fatih Sultan Mehmet oğlu Cem Sultanı Karaman’a yollayarak 1466-1486 Karamanoğlu Beyliğinin başına geçmiştir.
20 yıl içerisinde Karamanoğlu Beyliğini tamamen bitirmek için Karamanoğlu Beyliği halkını Balkanlara göç ettirmişler ve yerleştirmişlerdir.
Bugünkü Makedonya, Bulgaristan ve Yunanistan.

7 Kasım 1917
BEYAZ RUS GÖÇÜ
Birinci Dünya Savaşı’nın sonuçlarından biri olarak, 7 Kasım 1917 tarihinde Petrograd’ta (şimdiki St. Petersburg) başlayan silahlı ayaklanmanın Ekim Devrimi’ne dönüşmesiyle, ‘Beyaz göçmenler’ olarak da anılan, dönemin siyasi ortamına muhalif Rus zümreleri, iç savaşın ardından 151 gemi ile birlikte İstanbul’a sığındı.

Yurtlarından kaçmak zorunda kalan Beyaz Ruslar, o dönemde emperyalist güçler tarafından işgal altında olan Anadolu’yu kendilerine yeni bir yurt olarak görerek, yaklaşık 200.000 kişi, başta İstanbul olmak üzere Marmara Bölgesi’nin çeşitli yerlerine yerleşti.