Cebelitarık boğazından geçerek büyük bir medeniyet oluşturan Müslümanlar 1550 yılına kadar bölgede önemli bir bilimsel kültürü yaşatmışlardır.

Bu medeniyetin yıkılması ile Avrupa’ya taşınan kitaplar Avrupa’nın yeni-Rönesans dönemini oluşturmuştur.

Burada kurulan Emevi devleti 711–718 yılları arasında Kurtuba- Kurt obası şehrini başkent olarak kullanmış ve bu  yönetime Kurtuba Emirliği denmiştir.

    Burada bulunan  medeniyetin  bilgelikleri binlerce kitap ile sınırlanabilir, ve bu kitapların çok büyük bir kısmı yakılarak yok edilmiştir.

Kurt obası medeniyetinin bir kabartma eserinde Kurtların korumasında bir cenneti anlatan özellikler vardır.

Koruyan ve uluyan kurt kabartma resmi.

Bu resim Qordoba- Kurtuba- Kurt obası ismininde adeta tamgası gibi.

Üstte dişi Taus-melekler, altında erkek Taus-melekler ve en altında kurtlar.

Bu resimde meleklerin hüznü ve sevinci görülmektedir.

Burada ayrı olan insanların birleşmesi ve meleklerin sevinci görünmektedir.

Eserin bütününü gördüğümüzde bir cennet bahçesindeki olayları anlatan tablo.

1. İki ayrı insan ( Adem ve Havva olabilir).
2. İnsanların ayrı olmasından hüzün duyan tavus kuşu erkek melekler ve uluyan kurtlar.
3. İki ayrı insanın buluşması.
4. İnsanların birliğinden sevinç duyan erkek tavus kuşu erkek melekler ve uluyan kurtlar.
5.  Bir arada olmaktan sevinç duyan insanlar.

.

Birçok Türk eserlerinde Melek tamgalarını görmekteyiz, buradan Tavus- melek olarak Türk kültüründe yaygın olarak kullanıldığı görülmektedir.

.

The Emirate of Córdoba (Arabic: إمارة قرطبة, Imārah Qurṭuba) was an independent emirate in the Iberian Peninsula between 756 and 929 with Córdoba as its capital.

After the Umayyad conquest of Hispania in 711–718, the Iberian Peninsula was established as a province under the Umayyad Caliphate. The rulers of this province established their capital in Córdoba and received from the Caliph of Damascus the title of wali or emir.

In 756, Abd-ar-Rahman I, a prince of the deposed Umayyad royal family, refused to recognize the authority of the Abbasid caliph in Damascus and became an independent emir of Córdoba. He had been on the run for six years after the Umayyads had lost the position of caliph in Damascus in 750 to the Abbasid usurper. Intent on regaining a position of power, he defeated the existing Islamic rulers of the area who had defied Umayyad rule and united various local fiefdoms into an emirate.[2] However, this first unification of al-Andalus under Abd-ar-Rahman still took more than twenty-five years to complete (Toledo, Zaragoza, Pamplona, Barcelona).

For the next century and a half, his descendants continued as emirs of Córdoba, with nominal control over the rest of al-Andalus and sometimes even parts of western North Africa, but with real control always in question, particularly over the marches along the Christian border, their power vacillating depending on the competence of the individual emir. Indeed, the power of emir Abdallah ibn Muhammad (circa 900), for example, did not extend beyond Córdoba itself.

Upon the ascent to the throne of his grandson Abd-al-Rahman III, who succeeded him in 912, the political decline of the emirate was obvious. Abd-al-Rahman III rapidly restored Umayyad power throughout al-Andalus and extended it into western North Africa as well. In 929, to impose his authority and end the riots and conflicts that ravaged the Iberian Peninsula, he proclaimed himself caliph of Córdoba, elevating the emirate to a position of prestige not only in comparison to the Abbasid caliph in Baghdad but also the Shi’ite Fatimid caliph in Tunis, with whom he was competing for control of North Africa.

.

Etrüsk vazosunda benzer bir resim..

.

.

.

.